Wczoraj wieczorem odszedł Dawid. Miał 18 lat. Teraz odpoczywa w Panu po ponad dwóch latach ciężkiej choroby, w trakcie której dał niezwykłe świadectwo wiary i wytrwałości. Wszystkich zadziwiał poczuciem humoru i pogodą ducha. Prawdziwy skaut. Kiedy go poznałem był niemowlęciem. Kiedy po raz pierwszy znalazł się w szpitalu, planowaliśmy właśnie wspólny wyjazd w Karpaty ukraińskie. Zapamiętam go jako człowieka nieśmiałego (w moim towarzystwie właściwie nie odzywał się nie pytany), ale z charakterem. Modliliśmy się o niego każdego dnia. Wspominaliśmy go w modlitwie na biwakach, obozach, w trakcie harcerskich uroczystości. Był z nami. Bóg nas wysłuchał, choć nie tak, jak byśmy tego sobie życzyli. Teraz Dawid cieszy się pełnym zdrowiem w domu Ojca.
Pośród nas są bliscy Dawida: Mama, Tata, Siostra i Brat. Tak samo dzielni jak on. Niech dobry Bóg będzie ich pociechą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz